Op school in Putten
Jonge Hans van Beek © Collectie Hans van Beek
Schoolreisje naar Schiphol © Collectie Hans van Beek
Hans van Beek (1943) groeide op in Putten. Hij herinnert zich zijn tijd op de lagere school nog goed. Dat de meester gewoon met een pijp in zijn mond voor de klas stond was heel normaal.
“Ik ben als enige zoon opgegroeid in een gezin met drie zussen. Dat betekent wel dat ik vroeger een verwend jongetje was. En ik heb het ook goed gehad, moet ik zeggen. Ik ben opgegroeid in een fijn gezin.
Ik weet nog dat toen ik op de kleuterschool zat we een rondje gingen wandelen in en buiten het dorp. Destijds lagen de korenvelden helemaal tegen het dorp. Als kleuters moesten we met zijn allen aan de leiband. In mijn herinnering was dat een soort afgekeurde canvas brandweerslang met lussen eraan gemaakt, waaraan alle kinderen in een rij achter elkaar moesten lopen. Het was dus een lange sliert van kinderen, die allemaal met een hand aan die band liepen.
De lagere school waar ik op zat was de eerste christelijke school van Putten. Hij was opgericht door de gereformeerden. In ons lokaal stond een oude kachel, er was nog hadden geen centrale verwarming. Je kunt het je zowat niet meer voorstellen. Er werd gestookt met een soort afvalproduct van de gasfabriek, maar met de afvoer is wat mis geweest. Tijdens het speelkwartier ’s morgens vielen er uit onze klas zo zes, zeven kinderen flauw op het schoolplein. Dat kwam door koolmonoxidevergiftiging.
We schrokken er natuurlijk wel van. Ik was gewoon aan het spelen op het schoolplein met mijn schoolvriendje Eppie Knoppert zoon van de tuinbaas op het landgoed Schovenhorst. Het gezin woonde daar ook. Ook hij werd niet lekker en greep zich nog vast aan het schoolhek, maar kon zich toch niet overeind houden en viel op de grond. Dat was toch wel schrikken voor ons als kinderen, maar het liep gelukkig allemaal goed af, ze kwamen allemaal weer bij hun positieven in de keuken van de bovenmeester, welke bij de school woonde.
Over het algemeen werden er niet veel foto’s gemaakt, zeker niet van de dagelijkse dingen. Ze werden meestal gemaakt bij bijzondere gelegenheden. Een schoolfoto had je natuurlijk wel; één keer in de zoveel tijd kwam er een schoolfotograaf. Op één foto staan we met de hele bovenbouw bij een groot vliegtuig op het oude Schiphol. Dat was op een schoolreisje, voor die tijd wel heel modern. Dan denk ik weleens: ik besefte toen helemaal niet dat het een behoorlijke investering was om zon schoolreisje te betalen, ook voor mijn ouders.
Omdat mijn vader een transportbedrijf had kwam ik nog eens ergens. Boerenjongens die buitenaf woonden hadden dat niet, zij werkten mee op de boerderij. ’s Morgens voordat ze naar school gingen moesten ze eerst nog een paar koeien melken. Ik weet nog wel dat er een jongen naar school kwam met een klats koeienstront achter zijn oor. Toen we hem erop attent maakten veegde hij het snel weg. Als je zit te melken en die koeienstaart zwaait maar wat heen en weer, dan weet je wel wat het gevolg is!”
Voor Verhaal van Putten vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in Putten. Dit verhaal over Hans van Beek is geschreven door Lian van der Zon, op basis van een oral history-interview, afgenomen op 10 januari 2019.
©2018 - Verhaal van Putten is een initiatief van de gemeente Putten
Disclaimer | Privacyverklaring
Ontwerp: INZPIRE Communicatie | Webdevelopment: Haagen Internet