zoek bewaard kaart contact

Tijdlijn

Op de tijdlijn vindt u bekende Puttense geschiedverhalen. Samen vormen zij de 'Canon van Putten'. Deze canon laat zien hoe leven er in Putten in andere tijden uitzag. Van de vroegste bewoners (zo'n 4000 jaar voor Christus) tot de 20e eeuw. Over landgoederen en Eierhal. Over maalschappen, onderwijs en toerisme. Over de razzia. Blader mee door de geschiedenis van Putten.

-4100
-4000
0
100
200
300
400
500
600
700
800
900
1000
1100
1200
1300
1400
1500
1600
1700
1800
1900
2000

Vroegste bewoners van Putten

-4000 tot -3000

Romeinen

101 tot 200

Grafveld Krachtighuizen

550 tot 800

Vroege missionarissen in Putten

750 tot 750

Kerkbouw Putten

800 tot 800

Bewoning en bedrijf in het Putten van de vroege middeleeuwen

800 tot 1000

Maalschappen

1000 tot 1200

Splitsing parochie en deling schoutambt

1200 tot 1400

De vroegste versterkte huizen

1200 tot 1400

Het ontstaan van de polder Arkemheen

1356 tot 1776

Gelderse onafhankelijkheidsstrijd

1400 tot 1520

Coop Schrassertfonds

1500 tot 1647

Latere versterkte huizen

1500 tot 1600

Reformatie

1500 tot 1600

Sociale zorg

1500 tot 1700

Amptsjonkers

1600 tot 1700

Buitenplaatsen zeventiende eeuw

1619

Papierindustrie

1661

Het Putter Stoomgemaal

1703 tot 1886

Einde ampt - begin gemeente

1795

Einde kloosterbezit

1800 tot 1825

Einde maalschappen

1800 tot 1900

Korenmolens

1800 tot 1900

Wegen en spoorweg in Putten

1800 tot 1900

Watersnood Putten

1825

Kadaster

1832

Bosbouw

1843

Buitenplaatsen negentiende eeuw

1850 tot 1900

Landbouw

1850 tot 1950

Onderwijs

1850 tot 1950

Toerisme

1863

Puttense kunstenaars

1863

Herstellingsoord

1900 tot 1950

Markthal

1900 tot 1977

Boterfabriek

1904 tot 1919

Tweede Wereldoorlog in Putten

1940 tot 1946

Razzia 1944

1944

Ontwikkeling van industrie en nijverheid in Putten

1950 tot 2000

Verhaal van Putten

2018 tot 2019

Lees later Druk af

Deel deze tijdlijn

Puttense kunstenaars

Periode: 1863

Met de aanleg van de spoorlijn Amersfoort - Zwolle in 1863 werd de Noordwest-Veluwe en ook het dorp Putten voor de mensen uit het westen van ons land veel beter bereikbaar. Lange tijd gold de ‘Vale Ouwe’ als een woest en bijster land. Dit beeld veranderde met de opkomst van de industrie in Nederland in de tweede helft van de negentiende eeuw en de daarmee gepaard gaande verstedelijking.

Het traditionele landleven

Als tegenwicht tegen de modernisering trokken toeristen, maar ook kunstenaars onder andere naar de Veluwe vanwege de schoonheid en ongereptheid van de natuur. Ze wilden het landleven van de boeren, de bosarbeiders en de schaapherders vastleggen. In Nunspeet ontstond al rond 1880 een kolonie van kunstenaars, die later grote bekendheid hebben gekregen.

Kunstenaars in Putten

In Putten vestigden zich ook enige kunstenaars, maar dat was pas in de jaren na het einde van de eerste Wereldoorlog in 1918. Putten werd geen kunstenaarsdorp als Nunspeet, maar er vestigden zich in de loop der jaren een tiental kunstenaars.

Vier mannelijke kunstenaars die zich in Putten vestigden, blonken uit. Het is heel bijzonder dat de vier kunstenaars, die allen beïnvloed werden door het communisme, in het calvinistische Putten neerstreken. Ze voelden een verwantschap met de hardwerkende boeren en bosarbeiders, die een armoedig bestaan leidden en ‘in het zweet huns aanschijns’ de kost moesten verdienen. Zij kenden dat als kunstenaar uit ervaring.

Ze wilden vooral de prachtige ongerepte natuur vastleggen, maar ook de zwijgzame en ingetogen inwoners van het dorp ‘vereeuwigen’. Hun namen zijn Eduard Carel Frederik Hellendoorn, Henk Henriët, Thedorus Petrus Franciscus Roovers en Johannes Bezaan.

Reactie van de Puttenaren

De Puttenaren reageerden vriendelijk en welwillend op de komst van de kunstenaars in hun dorp. Veel contact was er niet met de kunstenaars, maar als het nodig was hielpen ze hen in praktische zin. Ze lieten de kunstenaars ongestoord hun werk doen en een aantal lieten zich ook portretteren. Het was de aard van de Veluwenaren om niet het achterste van hun tong te laten zien, dat paste niet bij hun volksaard. Je zou kunnen zeggen dat ze juist met hun leefwijze en gevoelswereld de kunstenaars alle ruimte gaven om zichzelf te uiten in hun werk.

Dit verhaal is onderdeel van de canon van Putten. Het volgende venster is hier te vinden.

Bronnen:

- Interviews met Edwan Hellendoorn, 2018
Website over Eduard Hellendoorn
- Theun de Vries, Henriët. Een levensbeschrijving van den kunstenaar, Amsterdam, 1946.
- Karel Kreuning, Henk Henriët, veelbelovend kunstenaar, Amersfoort, 2007.
- Klaas Rodenburg, Kunstenaars op de Noordwest-Veluwe 1880 – 1980, Harderwijk, 1996.
- Tentoonstellingscatalogus van het Veenkoloniaal Museum Veendam, 2016: ‘Dorus Roovers Veluws kunstenaar herontdekt in Groningen’.
- Archief NIOD in Amsterdam, Dossier Putten.
- Klaas Rodenburg, Kunstenaars op de Noordwest-Veluwe 1880 – 1980, Harderwijk, 1996.
- Archief NIOD in Amsterdam, Dossier Putten.
- Over-Veluwsch Webblad: Reacties op de komst van de kunstschilders naar de Noord-Veluwe

verhalen

Tijdlijn: Puttense kunstenaars

14 resultaten

Zoek: Sorteer: Nieuwste eerst Oudste eerst Weergave:

collectie

Tijdlijn: Puttense kunstenaars

0 resultaten

Zoek: Sorteer: Nieuwste eerst Oudste eerst Weergave:

©2018 - Verhaal van Putten is een initiatief van de gemeente Putten

Disclaimer | Privacyverklaring

Ontwerp: INZPIRE Communicatie | Webdevelopment: Haagen Internet

Deze site gebruikt cookies

Accepteren

Bekijk ons privacy-beleid.