De ontwikkeling van vervoer 1945-2000
Hans van Beek (1) © Lian van der Zon
Bedrijfswagen.JPG
Vader Van Beek op fiets © Collectie Hans van Beek
Schoolreisje naar Schiphol © Collectie Hans van Beek
Bedrijfswagen Van Beek © Collectie Hans van Beek
De opa van Hans van Beek (1943) had al een transportbedrijf in Putten. Hans kwam in het bedrijf van zijn vader toen hij een jaar of 17 was. In al die jaren zag hij het vervoer veranderen.
"Ik had het voorrecht dat ik de zoon was van een vrachtrijder. Mijn vader was bode en daarnaast deed hij andere vrachten en soms verhuizingen. Toen ik kind was viel er niet zo veel te verhuizen in een dorp als Putten. Wie verhuisde er toen? Een dominee verhuisde nog wel eens of een onderwijzer die van elders kwam. Verder waren Puttenaren tamelijk honkvast.
Na de oorlog kwamen er veel bedrijfjes stil te liggen of ze werden overgenomen. Boerderijen moesten bijvoorbeeld van de hand gedaan worden omdat soms zowel vader en zoon weggevoerd waren. In de jaren ’50 zijn er veel mensen geëmigreerd. Veel boeren zagen hier helemaal geen toekomst meer. Ik weet nog dat ik als kind met mijn vader mee mocht naar Rotterdam, naar de Holland- Amerikalijn aan de Wilhelminakade. Daar werden de kisten met de inboedels afgeleverd. Ik was er als kind wel een beetje mee bevoorrecht dat mijn vader een transportbedrijf had, zo kwam ik nog eens ergens.
Vrachtvervoer betekende dat je altijd heel veel moest sjouwen. De wagen moest eerst vol en dan weer leeg. In die tijd waren er geen laadkleppen of rolcontainers; alles werd handmatig versjouwd. Ik kwam in het bedrijf van mijn vader toen ik van de middelbare school afkwam en was toen 17, 18 jaar. Ik ging overal mee naartoe en heb zo veel mensen ontmoet.
Rond de jaren negentig kwam er een einde aan vrijwel alle bodediensten. Vanaf toen hadden inmiddels bijna alle grossiers en groothandels hun eigen vervoer. De hele detailhandel veranderde; groothandels en grote winkelbedrijven kregen een eigen inkooporganisatie en distributiecentra. Kleine winkels gingen grotendeels dicht, die konden niet meer concurreren.
Ik heb ontzettend lange werkweken gehad van zeventig uur. Ook ging ik met een verhuizing weleens naar het buitenland. Niet vaak, daar waren wij eigenlijk te klein voor. Als ik een hele week weg was kon ik vijf andere klanten niet helpen. Die klanten waren voor mij belangrijker dan die ene die naar het buitenland ging. Die zag je meestal niet meer terug.
Onder alle rangen en standen heb ik gewerkt. Ik heb voor alle mensen naar mijn beste kunnen gewerkt en heb met de meesten een prettig contact gehad.. Als ik met mijn vrouw mee ga boodschappen doen kom ik nog elke keer mensen tegen waarvoor ik in het verleden gewerkt heb. Heel mooi!"
Voor Verhaal van Putten vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in Putten. Dit verhaal over Hans van Beek is geschreven door Lian van der Zon, op basis van een oral history-interview, afgenomen op 10 januari 2019.
©2018 - Verhaal van Putten is een initiatief van de gemeente Putten
Disclaimer | Privacyverklaring
Ontwerp: INZPIRE Communicatie | Webdevelopment: Haagen Internet